De meeste volwassenen die zich aanmelden met uitspraakproblemen ervaren dat ze onvoldoende verstaan worden. Dit kan komen door:
Het gaat vaak om beroepssprekers die zich in hun beroep door hun uitspraak belemmerd voelen.
Volwassenen die door een neurologische oorzaak uitspraakproblemen hebben, worden door een neuroloog naar ons verwezen.
Kinderen met articulatieproblemen, ervaren vaak problemen bij de uitspraak van bepaalde klanken. Ze spreken de woorden meestal onvolledig uit. Bijvoorbeeld 'ba' voor 'bal' of 'toe' voor 'stoel'. Soms kan het kind bepaalde klanken niet zeggen en vervangt deze door een andere klank: bijvoorbeeld de /k/ wordt een /t/. Andere keren is er sprake van een wisselend patroon van het vervangen en weglaten van klanken waardoor de verstaanbaarheid flink vermindert.
Regelmatig maken articulatieproblemen deel uit van een breder patroon waarbij ook de taalontwikkeling een afwijkende of verlate ontwikkeling doormaakt. Kinderen met deze problemen komen overwegend tussen hun tweede en vijfde jaar in behandeling.
Soms kan het kind alle klanken uitspreken maar is er sprake van slissen waarbij de tong tegen of tussen de tanden geplaatst wordt tijdens het praten. De tong kan ook zijwaarts breed tussen de zijtanden of kiezen worden geschoven. Dit heeft invloed op de stand van het gebit. De tong duwt, door de voorwaartse en zijwaartse beweging de tanden uit elkaar waardoor bijvoorbeeld een open beet ontstaat. Een reden dat vaak de tandarts de verwijzende instantie is.
De spraak klinkt nasaal. Er zijn twee soorten nasaliteit te onderscheiden; de open neusspraak: deze is het meest storend voor de verstaanbaarheid. Tijdens het spreken ontsnapt er teveel lucht via de neus bij de klanken die door de mond gevormd worden. Een gesloten neusspraak: de spraak klinkt verstopt.
Kinderen van de basisschool worden regelmatig verwezen met een snelle binnensmondse uitspraak, waardoor het kind in de klas onvoldoende verstaan wordt.